Socjoterapeutyczna rola teatru.

W dziecięcych zabawach rzeczywistość miesza się z fantazją, a wyobrażenia dziecka z obrazami, które obserwuje w rzeczywistości. Jego doświadczenia w kontaktach z książką, telewizją, filmem, stają się bogatym źródłem przeżyć i pobudzają wyobraźnię. Dlatego warto ukierunkować ich zapał i talent, by zaprosić je do wspólnej zabawy w teatr. Przygotowywanie przedstawień i udział w nich wpłynie na rozładowanie napięć, rozwinie wrażliwość estetyczną, myślenie, mowę, wzbogaci wiedzę o otaczającym świecie. Dzieci mogą zdobywać ogólną wiedzę o teatrze, pracy aktorów: wzbogacą słownik dziecka o nazwy elementów niezbędnych do tego, aby powstało przedstawienie: scena, aktor (ludzie lalki), kurtyna, kostiumy, muzyka, scenografia, reżyser. Przebywając w miejscach, gdzie mamy kontakt ze sztuką nasi wychowankowie wyrabiają postawy szacunku wobec pracy ludzi teatru, zapoznają się z niektórymi zasadami kulturalnego zachowania się podczas pobytu w teatrze, nabierają właściwej postawy przyszłego odbiorcy widowisk teatralnych. Każde dziecko pragnie sukcesu, a zajęcia teatralne stwarzają ku temu najlepsze możliwości. Pozwolą każdemu dziecku odnieść sukces, co będzie rozwijać wiarę w siebie i własne możliwości.

I tak właśnie, grupa dzieci z klasy IIe biorących udział w zajęciach socjoterapeutycznych w Teatrze Powszechnym w Radomiu obejrzała lalkową wersję klasycznej opowieści o przyjaźni i zwycięstwie Dobra nad Złem. Tak, jak w baśni, tak i na scenie teatralnej wszystko kończy się dobrze. Dla nas to nie koniec niespodzianek, po spektaklu mieliśmy możliwość spotkania się z aktorami, poznania ich warsztatu pracy i zadawania pytań.

Mam nadzieję, że była to niezapomniana przygoda dla dzieci. Pozwoliła na spontaniczną zabawę z rówieśnikami, oderwanie się od rzeczywistości w krainę wyobraźni, a jednocześnie rozwinie chęć tworzenia oraz nauczy współdziałania w grupie, zaktywizuje dziecięcą wyobraźnię przez odgrywanie krótkich „ról”, odwołujących się do doświadczeń dzieci, rozwinie spostrzegawczość, wywoła pozytywne przeżycia emocjonalne i estetyczne poprzez odwoływanie się do wspomnień dotyczących kontaktu z teatrem.

Jolanta Majcher