Paulina Wierzbińska - "Człowiek i Przyroda"

Paulina Wierzbińska

CZŁOWIEK I PRZYRODA

Błękitne niebo rozgrzane słońcem, bez jednej chmurki, powietrze mroźne.
	Biały puch przykrył pola i łąki, a na tym puchu czarne biedronki???
To płatki sadzy lecą z komina, a czarna chmura niebo zakryła.
	Widok się taki często powtarza. Trudno oddychać, gardłom zagraża.
Czy można pomóc jakoś przyrodzie, by człowiek i przemysł byli z nią w zgodzie?
	By środowisko nie było trute, założyć filtry i palić mazutem!
Soczysta zieleń, aż bije w oczy, kwiaty i drzewa - widok uroczy.
	Szum lasu, woń kwiatów - cuda przyrody, lecz jakiś fetor ciągnie od wody.
Przez środek lasu rzeka przepływa, w niej śnięte ryby i maź obrzydliwa.
	Widok się taki często powtarza. Cuchnąca woda ludzi przeraża.
Czy można pomóc jakoś przyrodzie, by człowiek i przemysł byli z nią w zgodzie?
	Dziś oczyszczalnie trzeba budować. Zakłady muszą filtry montować.
I wreszcie pomóc naszej przyrodzie. Częścią przyrody jest przecież człowiek.