Obserwując uczniów w klasie podczas zajęć, daje się zauważyć ich stale uruchamianą wyobraźnię. To ich dziecięca ekspresja, która jest motorem procesu twórczego w różnych dziedzinach wiedzy.

    Wyobraźnia rozwija myślenie dziecka, pomaga w przyswajaniu wiadomości z różnych dziedzin. Dziecko wyobraża sobie różne miejsca, sytuacje, zjawiska. Wyobraźnia dziecka musi być rozwijana poprzez słowo mówione i pisane, co jest jedną z form twórczej działalności ucznia.

    W czasie różnorodnych ćwiczeń w czytaniu, mówieniu i pisaniu szczególną uwagę przywiązuję do ćwiczeń słownikowo-frazeologicznych. Oto niektóre z nich:

• tworzenie związków wyrazowych,
• zestawienie wyrazów pokrewnych,
• tworzenie rodziny wyrazów,
• wieloznaczność wyrazów,
• grupowanie wyrazów wokół określonego tematu,
• słowniki tematyczne.

    Systematycznie stosowane ćwiczenia słownikowo-frazeologiczne przygotowują uczniów do pisania własnych tekstów, wierszy. To trudna umiejętność pisania, ponieważ wymaga wielu ćwiczeń, doświadczeń i prób. Opanowanie nauki pisania to ogromna praca. Uczeń uświadamia sobie przeżycia, doświadczenia, opanowuje bieg myśli, zdolność łączenia zjawisk, łączenie ich w słowa, wyrazy, wyrażenia, zwroty. Swój styl myślowy uczeń przedkłada w formę pisania. Rozszerza swoją wiedzę o wiadomości i umiejętności na miarę swoich potrzeb. To działalność indywidualna ucznia.

    Ćwiczenia słownikowe stosowałam po odbytych wycieczkach terenowych, wyjazdach do kina, słuchaniu utworów muzycznych, zorganizowaniu teatrzyku, licznych inscenizacjach, dramie, po omawianych utworach literackich (baśniach, legendach), zabawach.

    Moi uczniowie podejmowali próby tworzenia własnych tekstów. Wiele z nich ma charakter poetycki. Bliska dzieciom jest tematyka Polski - naszej ojczyzny. Pomysły pisania wierszy zrodziły się podczas omawiania kręgu tematycznego – Polska Nasza Ojczyzna. Oto niektóre z nich:

„Moja Ojczyzna”

Polska nasza Ojczyzna,
Tu ptaki piękne, tu miasta piękne.
PIONKI, KRAKÓW, GDAŃSK,
Lasy piękne, łąki,
Stawy, jeziora i rzeki.
Tak to Polska piękna ojczyzna nasza.
Tu kwiaty na łące,
To PIONKI małe miasteczko nasze.
Tu szkoły, bloki domy.
Tu Syrenka w Warszawie,
Tu Pałac w Wilanowie,
No co tu mówić
To Polska nasz kraj ojczysty.

Uczeń klasy IIIb Jaś Wdowski

„Polska to piękny kraj”

Polska to piękny kraj,
Tu nie ma wojny,
Twój ojciec i matka tu się urodzili.
To piękny kraj z pięknymi widokami-
Dzielni Polacy o nią walczyli,
Ze łzami w oczach.
Im to bowiem zawdzięczamy, że
Polska jest wolna i piękna.

Uczeń klasy IIIb Aleksander Kapciak

„Nasza piękna Polska”

W Polsce jest dużo ciekawych miejsc
Są piękne miasta: Pionki, Radom, Kraków, Warszawa
Tam zawsze jest fajna zabawa
A Polski stolicą jest Warszawa.
Są góry i Morze Bałtyckie
Piękne te widoki wszystkie!
Są też jeziora i rzeki
Które powstawały całe wieki.
W górach miejsc do zwiedzania wiele
Zakopane cudne jest
A w nim Morskie Oko też
Nasza piękna Polska!

Uczennica klasy IIIb Julia Płachta

„Ta piękna Polska”

W oddali widzę Wisłę
Jak płynie przed laty.
Tu, gdzie piękne są kwiaty
Tam wiosna wita.
Radośnie, przyjemnie, smutno
To właśnie nasz kraj.
W lesie są sosny, dęby, świerki
To nasze polskie drzewa.
Gdzie kiedyś Polacy walczyli
Na wojnie o nasz polski kraj.

Uczennica klasy IIIb Weronika Wilczyńska

    Uczniowie w wierszach starali się zachować rym, rytm, estetykę słowa. W czasie ćwiczeń słownikowych ćwiczyliśmy rymy. Dobór rytmu zależy od ich napięcia emocjonalnego. Wszyscy uczniowie piszą o Polsce z akcentem na miłość do ojczyzny, dostrzeganiem piękna szczególnie własnej miejscowości i innych regionów Polski.

    Wyrażają podziw dla ziemi ojczystej, jej krajobrazu, a jednocześnie chcą wolnej, bezpiecznej Polski. To poetyckie przesłanie dla innych, niesienie wskazówek, aby dbać o Polskę w szerokim wymiarze. Nie niszczyć krajobrazu, przyrody miast i wsi. Szczególnie podkreśla to wiersz uczennicy Julii Płachty i Weroniki Wilczyńskiej, które opisują własne doświadczenia, przeżycia po odbytych wycieczkach po Polsce.

    Uczeń Aleksander Kapciak i Jaś Wdowski piszą o pięknie miejsc polskich z elementem patriotyzmu.

    Te przeżycia mają wyraz szczerości, niepowtarzalności. Dzieci pisząc, uczą się władać językiem poetyckim, rozwijają twórczą wyobraźnię, poznają budowę wiersza.

    Pisząc swobodne teksty, uczniowie wzbogacają swój język, uczą się pięknych wyrażeń i zwrotów. Potrafią wypowiadać myśli na wybrany lub swobodny temat. Teksty uczniów są materiałem do dyktand dla młodszych kolegów.

    Warto, więc rozwijać działalność twórczą dziecka w klasach młodszych, wzbogacać mowę. Działalność twórcza uczniów jest cennym środkiem dydaktycznym i wychowawczym w pracy z uczniem. Pozwala rozładować agresję, napięcia, niepowodzenia w nauce i konflikty między dziećmi. Jednoczy, motywuje do działań pozytywnych, uwrażliwia na potrzeby innych, wyzwala twórcze jednostki.

    Taka jest potrzeba pracy w mojej wieloletniej praktyce pedagogicznej. Zachęcam moje młodsze koleżanki do podejmowania takich działań.

Powrót do Top Secret