Wychowanie człowieka, który stałby się taką czarującą istotą, wymaga wielu zabiegów pedagogicznych i to od początku edukacji dziecka. Rozszerzenie w nauczaniu zintegrowanym elementów wychowania artystycznego, które odwołują się do indywidualności każdej jednostki ludzkiej, sprzyja wydobywaniu i rozwijaniu najbardziej pożądanych cech osobowości człowieka. Dzieci odczuwają głęboką potrzebę wyrażania swych uczuć, przeżyć, myśli.
    Rozwój dokonuje się szybciej i intensywniej, gdy motywem działania staje się chęć zaspokojenia jakiejś potrzeby, szukanie odpowiedzi na pytania pojawiające się w trakcie poznawania najbliższego środowiska, dlatego też istnieje potrzeba i stosowność włączania w nauczaniu zintegrowanym elementów wychowania artystycznego i to zarówno w dziedzinie tworzenia jak i odbioru wartości kultury. Czynny kontakt ze sztuką zapobiega monotonii pracy na zajęciach, znacznie wpływa na podnoszenie ogólnego poziomu kulturalnego dziecka.
    Działalność artystyczna daje dzieciom możliwość wszechstronnego doskonalenia się, dotyczy to głównie:

• umiejętności odczytywania tekstu literackiego,
• wzbogacania języka biernego i czynnego,
• operowania intonacją adekwatnie do przekazywanych treści,
• dobrej dykcji i siły głosu,
• swobody poruszania się i mówienia w sytuacjach stresujących (widownia),
• doskonalenia wymowy w wypadku wad wymagających korekty logopedycznej,
• pokonywania osobistych słabości związanych z niską samooceną, nieśmiałości, kompleksami,
• rozwijania wrażliwości estetycznej i aktywności twórczej,
• integracji zespołu klasowego,
• przestrzegania zasad postępowania organizacyjnego tak, aby każdy wiedział co się od niego oczekuje, a co jest zabronione,
• rozwijania asertywności, osobowości,
• pobudzania inwencji twórczej dzieci,
• kształtowania myślenia, uwagi, spostrzegawczości, pamięci wzrokowej, słuchowej, wyobraźni, myślenia przyczynowo - skutkowego.

    W realizacji tych celów należy wykorzystywać ćwiczenia z pedagogiki zabawy, łączyć zabawę z nauczaniem, uczeniem się i samowychowywaniem zmierzając do wszechstronnego rozwoju osobowości i przygotowania dzieci do aktywnego, twórczego uczestnictwa w życiu. Chcąc osiągnąć zamierzone cele należy stosować odpowiednie techniki i metody pracy na zajęciach, a mianowicie zabawy i gry dramowe oparte na wyobraźni, pantomimie twórczości ruchowej i słowie. Szczególną formą ekspresji słownej pełniącą ważne zadania jest swobodny tekst, ponieważ kształci umiejętność wypowiadania myśli, wrażeń, przeżyć, rozbudza wrażliwość na piękno słowa, wyzwala zdolności porównywania i oceniania informacji oraz rozwija poczucie odpowiedzialności za własne wypowiedzi. Niezbędne jest też wykorzystanie doświadczeń poszukujących, tzw. zdobywanie informacji "po omacku", gdyż rozwijają przekonanie dziecka, że żadna wiedza, czy prawda nie przyjdzie do niego gotowa, lecz w trakcie samodzielnych doświadczeń, odkrywania, poszukiwania.
    Natomiast swobodna ekspresja plastyczna ma na celu uwalnianie od napięć psychicznych, prowadzi do bliższego kontaktu z nauczycielem i rówieśnikami, wyrabia kryteria oceny dzieł sztuki, wyzwala odczucia bezinteresownej radości w obcowaniu z pięknem kształtów i kolorów. Wykorzystując karty pracy dzieci tzw. fiszki problemowe ukierunkowujemy samodzielne doświadczenia na podstawie poleceń, wskazówek, sposobów zbierania informacji i przeprowadzania obserwacji.
    Ćwiczenia dramowe i elementy artystyczne stosowane przy różnych okazjach w ramach zajęć wyzwalają coraz większą energię twórczą, swobodę i odwagę w eksperymentowaniu bez obawy, że będzie się posądzonym o śmieszność czy dziwactwo, uodparniają na uszczypliwość i ironię z zewnątrz co ma znaczenie nie tylko na scenie, ale i w życiu codziennym. Ćwiczenia te pomagają przełamać nieśmiałość i skrępowanie, wzmagają wiarę we własne siły i możliwości, pobudzają do podejmowania nowych zadań, rozwijają poczucie własnej wartości, dlatego wskazane jest wprowadzanie i rozszerzanie elementów artystycznych w nauczaniu zintegrowanym.

Powrót do Top Secret